İNSANLIK İZİ
Öykü yazmaya yeni başlayan biri olarak kitabın ilk satırlarını okuduğum anda, ‘işte sağlam bir kitap beni bekliyor” diye kendime söylendim. Kitabı büyük heyecanla okumaya başladım. Her öykü de hayal dünyamda o anları görüntüledim. Ayağı kırık bebeği kızına veren babayı, kızın sevincini gördüm. O anı görüp de mutlu olmamak elde mi? 62 yaşında olup da ben 53 yaşındayım demek zorunda kalan emekli öğretmen teyzemizin hayatını devam ettirmek için yaptığı çabaları görmek insana umut verdiği kadar üzmemesi mümkün mü? Gezi Direnişinde polisi taksisine almayıp evde oğlunun yüzüne bakabilen amcanın haklı gururunu sizde yaşamaz mısınız? Sokak hayvanlarının yemeği için kağıt toplayıcılarla anlaşma yapan abimiz sizin de yüzünüzü güldürmez mi? 50 lira karşılığında aldığı arabasını çaldıran plastik toplayan dayımıza yardım etmek isteyenlere ”50 lira biriktirmek için haftalarca çalıştım. O parayı alamam” diyen dayının emeğin kutsallığını nasıl anlattığının farkına varmak güzel değil mi? Kitap